sábado, 29 de noviembre de 2014

Educar para las relaciones sociales.

He encontrado esta página que podría resultarnos interesante, la dejo incrustada y os pongo también el link por si queréis un visionado más cómodo. Saludos. :) http://www.educapeques.com/escuela-de-padres/habilidades-sociales-educar-para-las-relaciones-sociales.html

sábado, 22 de noviembre de 2014

domingo, 16 de noviembre de 2014

5 técnicas para hablar en público

Buenas pongo este video para que de su experencia podemos hablar en público mediante las pautas que sigue este autor.

sábado, 15 de noviembre de 2014

Cómo saber si le gustas a través del lenguaje no verbal



1. En la primera imagen: Ella si que tiene arte. Sabe sonreír al chico de su izquierda, sin embargo el que le gusta es el de la derecha, sólo hay que observar para dónde mira su pelvis. 

2. En la segunda imagen: Estos dos no pueden quitarse los ojos de encima, síntoma de que aquí hay auténtica atracción. La próxima vez que notes que entre ese chico y tú hay química, demuéstraselo manteniendo el contracto visual. Si el actúa de idéntica forma, sabrás que siente lo mismo. 

3. En la tercera imagen: Cuando colocas los brazos a la espalda y te inclinas hacia un chico estás mostrando tu cuerpo y, de paso, diciéndole que te encuentras receptiva desde el punto de vista emocional. Desafortunadamente para la chica de la foto, aquí el sentimiento no es mutuo. 

4. En la cuarta imagen: El chico se está esforzando por entrar en el espacio personal de su objetivo. Su proximidad le dice que quiere conocerla más íntimamente. El problema es que la forma en que ella sujeta su copa (con las dos manos) indica que pasa del tema. Si él se retirara un poco, tal vez la chica no se sentiría tan agobiada. 

5. En la quinta imagen: Mírala a ella: se inclina hacia delante y cruza los brazos resaltando su pecho está intentando seducir. No hace falta ser un Einstein para darse cuenta que está flirteando.

6. En la sexta imagen: Las manos abiertas, dirigidas hacia la chica, son señal inequívoca de que su interés por ella es sincero. Además mantiene lo pies separados, indicando que se siente confiado y seguro. Pero (lo sentimos, chaval) su oyente no parece apreciar el esfuerzo, de ahí los brazos cruzados. 

7. En la séptima imagen: Sea cual sea el motivo – quizás acaban de conocerse- estos dos se sienten cómodos el uno con el otro. Las manos de ella cruzadas sobre el pecho y el cuerpo de él ladeado y ese brazo derecho marcando el espacio indican que algo no funciona. 

8. En la octava y última imagen: Alguien debería decirle a este chico que baje la intensidad del flirteo porque está descolocando a su compañera. Él se inclina hacia ella, pero ella ha creado una barrera de defensa para dejar bien claro que no quiere darle esperanzas. 

 Texto e imágenes extraídas de la página web de la revista Cosmopolitan.

Un simple acto de caridade ,crea unha espiral sen fin



jueves, 13 de noviembre de 2014

ANUNCIO PUBLICITARIO CONTRA LA DESIGUALDAD

- Lo peor de este vídeo no son las palabrotas que dicen las niñas, sino que son usadas para comunicar algo y llamar la atención de la sociedad para que se de cuenta de que hay cosas mucho peores que los tacos en sí.

martes, 11 de noviembre de 2014

LAS EMOCIONES SE CONTAGIAN


Os dejo un vídeo cortito pero muy interesante y divertido. Elsa Punset, nos explica cómo las emociones se contagian y el porqué: tiene una explicación evolutiva, nos ayudan a integrarnos en el grupo de iguales, y por tanto, a la supervivencia (gracias a las neuronas espejo). A través de la inteligencia emocional debemos aprender a limitar las emociones negativas y potenciar las positivas, por que influyen en las personas que nos rodean. Así que…disfrutemos más de la vida y de lo que nos rodea y sobre todo…
¡Contagiemos emociones positivas!
 
"La gente olvidará lo que hiciste, olvidará lo que hiciste, pero nunca olvidará lo que les hiciste sentir"
Gisela Rubach

Su increíble voz te enganchará en los primeros dos minutos...

O vínculo como instinto: "O bebé enraízase e a nai namórase"


 Os primeiros momentos do bebé e, en consecuencia, a  atención e coidado do vínculo afectivo na súa impronta, é dicir, como instinto, é unha situación "conquistada", tecnolóxicamente falando, pola nosa sociedade.    

     Aclaro que son consciente da importancia da construcción  do vínculo e, polo tanto, da importancia que ten  a aprendizaxe no seu desenvolvemento.  Pero hai unha base filoxenética vital que se entronca ca natureza do ser humano como mamífero. Esta parte instintiva é a que resulta invadida por un cento de "prioridades"  determinadas polos protocolos médicos establecidos en base a evitar responsabilidades, incluso as propias dos pais e nais que son, ou deberan ser, os guías da súa experiencia. 

         Cóntovos;

     Os momentos de desencadenamento do vínculo nai-bebé son de carácter fisiolóxico. Trátase da acción da oxitocina a cal vaise preparando durante o embarazo para o seu momento estelar:  o parto. Cada muller leva o embarazo como os compromisos profesionais lle permiten, evidentemente. É de resaltar o ben que cada unha delas se vai organizando xa que,  en medio do día a día, de responsabilidades, horarios e compromisos,  hai mulleres que viven  unha conexión  real  co novo Ser que cambiará para sempre a súa  vida.

     Permitídeme unha parada importante para facer alusión  aos pais, que fan posible esas primeiras comunicacións dándolles  apoio  tanto a nivel práctico como a nivel emocional  e, que ademáis, poden establecer a súa propia  relación a través de experiencias hápticas,  por exemplo.






E “ale-hop”, chega o momento do parto onde, si se fai unha intervención medicalizada,  (cousa que ocorre nunha alta % de casos) a oxitocina, protagonista  principal do proceso, non se activa e, polo tanto, paralízase  o inicio fisiolóxico  do  vínculo como instinto. O efecto da oxitocina introducida externamente leva á muller a abandoarse  emocionalmente  como parte activa e comprometida e, a  única forma  de anular este feito é coa consciencia e a vontade da nai, e por suposto, a consciencia e coidado do pai.

    


Bueno, chega  un segundo momento,  acoller ao bebé co tacto, acollelo corporalmente, globalmente,  na sensación de pel con pel. É moi probable que no hospital elexido teñan un protocolo de actuación para o bebé que impida este momento ata pasado o tempo de medilo, pesalo, lavalo e etiquetalo (podía facer un comentario irónico en cada un destes  pasos pero vos  deixo  espazo).


     


A natureza é sabia e aínda temos un tercer momento, se lle permitimos ao bebé sentir os seus primeiros momentos de vida na terra sobre o cálido e amoroso ventre desa nai  que acaba de “dar a luz” e que  se sinte  grande, preciosa  e… en paz,  podemos disfrutar dos seus primeiros movementos instintivos (de novo ese grande misterio do instinto) de búsqueda do peito . No tempo que vai acomodándose,  hai un segundo, un instante máxico, no que o bebé se para coa mirada na mirada da sua nai. Fundidos nun solo Ser. 


Se temos a sorte de experimentar  esta vivencia,  si podemos estar atentos en medio de ese silencio que envolve os feitos importantes, poderemos  percibir que o bebé, interiormente, se enraiza . 
É unha pequeniña raíz tenra e branca pero sabia e segura que  se afianza  en beneficio de todas as seguintes que virán.


Foto extraída de proyectomaterna.es




O bebé enraízase e a nai namórase.
 “Para sempre xamais”, como nas películas.


       






E, por si é pouco, queda unha oportunidade máis,  a da lactación e as primeiras conversas (proto-comunicacións) que van compoñendo rítmicamente a música de fondo dos diálogos e das relacións.


       Todo forma parte do comenzo…do vínculo.

Que perigoso debe ser para que a sociedade na que vivimos, moderna, evolucionada e civilizada, estea a sabotealo incluso antes de que apareza.


M. Nieves López


Para saber máis:



sábado, 8 de noviembre de 2014

Vídeo de UNICEF sobre la violencia infantil.

Simplemente genial vídeo de UNICEF sobre la violencia infanitl. Como educadores infantiles una de nuestras labores será la de estar atentos ante cualquier signo de violencia hacia nuestros alumnos, y en estos casos especialmente tendremos que vigilar la comunicación no verbal que ellos muestren. Difícilmente un niño nos dirá que le pegan en casa, pero, nosotros, deberemos ser capaces de escucharlo igualmente.

viernes, 7 de noviembre de 2014

SABER ESCUCHAR



Este es un video hermoso que nos hace reflexionar. Es muy importante saber escuchar a las personas para poder comprenderlas y llegar a entender lo que quieren expresar o lo que necesitan que puede ir mas allá de lo que están expresando verbalmente como en este caso. El señor parece que lo que necesita realmente es amor , cariño y atención.

O que non dicimos mátanos...

Sabes a onde van as palabras que non se dixeron?
A onde vai o que queres facer e non fas?
A onde vai o que queres dicir e non dis?
A onde vai o que non te permites sentir?
Gustaríanos que o que non decimos caia no olvido, pero o que non dicimos acumúlasenos no corpo, énchenos a alma de gritos mudos.
O que non dicimos transfórmase en insomnio, en dor de gorxa.
O que non dicimos transfórmase en nostalxia, en destempo.
O que non dicimos transfórmase en deuda, en asignatura pendente.
A palabra que non dicimos transfórmase en insatisfacción, en tristura, en frustración.

O que non dicimos non morre, mátanos...

Esto es lo que pasa cuando un niño de 13 años abandona la escuela.

Esta imaxe estaba plasmada no colexio IES Xoan Montes.


jueves, 6 de noviembre de 2014

Todo niño necesita un campeón

Rita Pierson habla en su charla, con toque de humor, de la importancia de las relaciones humanas en el mundo y sobre todo en el proceso de aprendizaje de un niño y de una persona. Las emociones llevadas a la escuela. Hacer sentir al alumno que es “importante” puede conducirlo al éxito. El proceso de aprendizaje es mucho más que enseñar una lección: es hacer sentir al alumno partícipe de todo ello y confiar en su potencial.

Consejos para una comunicación no verbal. Elsa Punset


Moi interesante chic@s ;)

CUENTO EL MALTRATO SÚTIL

ROSA CARAMELO CUENTO SOBRE LA IGUALDAD DE GÉNERO.

BUENA COMUNICACIÓN

La comunicación es un proceso que utilizamos los seres humanos y que es muy importante, como vemos en este vídeo no solo es importante el mensaje en si, ya que por mucho que comuniquemos, si no lo hacemos de forma correcta, no servirá para nada. Por lo tanto hay que tener en cuenta todos sus elementos; condiciones del emisor, del receptor, el canal, el código y el mensaje. En este vídeo podemos ver como una chica trata de hacer todo lo posible para llamar la atención del chico, pero no lo consigue, ella a través de un mensaje (canción de amor) quiere captar la atención del chico pero éste no se inmuta, esto le parece raro a ella hasta que se da cuenta de que éste es sordo, entonces cambia el código en el que trasmite el mensaje, en este caso cambia las palabras por el lenguaje de signos y lo que antes era en vano ahora tiene resultado. El receptor capta el mensaje porque ahora es capaz de decodificarlo y por lo tanto hay retroalimentación, ya que la información regresa a la chica con una sonrisa por parte del chico. Con este vídeo se demuestra la importancia de darle un buen uso a todos los elementos de la comunicación.

Por cuatro esquinitas de nada

Creatividad

"La creatividad es tan importante en la educación como la alfabetización", Sir Ken Robinson.

lunes, 3 de noviembre de 2014

Non é casualidade.

    - Tes demasiada sorte, recoñéceo, asemella que todo che sae ben. Diría máis, aínda cando erras, naide se queixa... E, non, non dá o mesmo oito que oitenta, pero no teu caso aplícaseche... E, sabes o pior? Sempre levas ese sorriso enriba.
     - Queres saber por qué a vida me sorrí? - Díxenlle eu.- Porque eu lle sorrío a ela.  


___________________________


Un pequeno texto de colleita propia.

domingo, 2 de noviembre de 2014

Don Miguel Ruiz - Los Cuatro Acuerdos - Introducción

Bó profesor

¿Qué hace un gran profesor?

escaleras
Un buen profesor debe tener el conocimiento y la experiencia para enseñar a otros. Es necesario que sea competente en la materia, pues no podemos aprender de alguien que simplemente no maneja el tema.
El profesor además debe ser capaz de comunicar y transmitir claramente lo que sabe. Ha de tener su material ordenado de forma tal que pueda ser comprendido y utilizado eficientemente por los alumnos.
Pero quizás lo más importante es que los profesores demuestren pasión y entusiasmo por su trabajo y por lo que enseñan. Es de vital importancia, pues la pasión tiene el poder de inspirar.
Una cosa son las competencias y atributos del profesor que bien pueden hacerlo competente para el trabajo, y otra muy distinta es la capacidad de afectar y cambiar positivamente la vida de sus estudiantes – su forma de pensar, de analizar, de trabajar o de afrontar los problemas.
Recordemos a nuestros profesores favoritos. ¿Qué hicieron distinto? No se conformaron simplemente con explicar un tema pasando una lámina tras otra. Enseñaron habilidades aplicables en cualquier tiempo o contexto. Forjaron relaciones de confianza y entendimiento. Fueron más allá y motivaron a sus estudiantes a rebasar su potencial. Los hicieron entender que siempre se puede ser mejor. Y en este proceso ellos mismos entendieron que enseñar y aprender son dos cosas que se pueden y que se deben hacer al mismo tiempo.
Siguiendo las sabias palabras de William A. Ward:
“El educador mediocre habla. El buen educador explica. El educador superior demuestra. El gran educador inspira.”